Zaburzenia rozwoju emocjonalnego młodzieży wiążą się z trudnościami w obszarze umiejętności angażowania się w zadowalające, pozytywne relacje interpersonalne. W wieku młodzieńczym, często problemy wiążą się z nie rozumieniem własnych emocji oraz emocji innych osób. Rodzice wychowują dzieci w sposób dualistyczny, albo coś jest dobre, albo złe nie pozostawiając miejsca na środek który jest niezapełniony. Dochodzi wtedy do momentu, że nastolatkowie odbierają  innych poprzez ich czyny, jako dobrych lub złych. W konsekwencji daje to im rozczarowanie bo w którymś momencie dochodzą do wniosku, że wszyscy są źli, każdy coś złego zrobił. W świecie dorosłych mamy tą świadomość, że każdy popełnia błędy lub zrobi coś złego, jednak nie czyni to go ogólnie osobą złą. Dlatego w pracy z młodzieżą kładzie się nacisk na efektywne regulowanie u nastolatków postrzegania świata poprzez emocje i zachowania .

U młodzieży mogą występować następujące zaburzenia:

• zwiększona niecierpliwość lub nadpobudliwość
• wewnętrzny niepokój z trudno rozpoznawalną przyczyną
• drażliwość
• wybuchy agresji
• impulsywność
• szybko zmieniający się nastrój i negatywne myślenie
• myśli i próby samobójcze
• depresja
• zaniżone poczucie własnej wartości
• problemy w relacjach z rówieśnikami, wycofywanie się i nieśmiałość w grupie
• trudność w uczeniu się (lęk przed pójściem do szkoły, przed oceną, problemy z koncentracją)
• natręctwa
• zaburzenia jedzenia
• poczucie rutyny i nudy
• moczenie nocne
• zaburzenia nerwicowe
• zaburzenia psychosomatyczne
• trudność związana z sytuacją rodzinną (rozwód rodziców, zmiana miejsca zamieszkania, choroba w rodzinie)